کارمای جمعی چیست و چگونه بر شما تأثیر می گذارد؟
سادگورو میگوید، فراتر از کارمای فردی، یک کارمای جمعی نیز وجود دارد که بین خانواده ها، جوامع، ملت ها و حتی در سراسر بشریت مشترک است. با این حال، صرف نظر از آن، چگونگی تجربه زندگی‌مان هنوز هم توسط خود ما تعیین میشود.
سوال: پرانام سادگورو آیا هر حادثه قابل توجهی در زندگی ناشی از کارماست یا اتفاقی تصادفی؟
سادگورو: یک کارما فردی وجود دارد و یک کارما جمعی. به عنوان یک خانواده، به عنوان یک جامعه، به عنوان یک ملت، به عنوان بشریت، ما حافظه‌ی کارما را بین یکدیگر تقسیم می کنیم. شاید به صورت جداگانه، کاری از پیش نبردیم. اما جامعه ما کارهای خاصی را انجام میدهد. به همین دلیل عواقبی در پی خواهد داشت. کارما را به عنوان سیستم پاداش و مجازات درک نکنید. چون اینطور نیست. این اساس زندگی است. بدون حافظه، زندگی وجود ندارد. بدون ماده‌ی حافظه امکان ایجاد یک آمیب یا یک انسان وجود ندارد. اگر زندگی مجبور باشد همتاسازی کند، به حافظه احتیاج دارد. کارما حافظه زندگی است. شکل ساختار بدن به دلیل حافظه زندگی است که از آن حیوان تک سلولی گرفته تا هر شکل دیگر وجود دارد.
هر کنشی در اطراف شما انجام میشود بر شما تأثیر میگذارد
موقعیت ها میتوانند به دلیل واقعیت‌های اجتماعی یا واقعیت‌های جهان برای شما اتفاق بیفتند. یک میلیون موقعیت وجود دارد که مردم هر روز به خاطر کاری که هرگز انجام نداده‌اند کشته میشوند. بسیاری از مردم سطح رنج و درد بسیاری را پشت سر میگذارند بدون اینکه به هیچ وجه با آنچه در اطرافشان اتفاق می‌افتد در ارتباط باشند. اما آنها در چنین وضعیتی قرار دارند - این کارمای آنهاست.
شما اینطور به کارما نگاه میکنید "آیا این تقصیر من است؟ من این کار را نکردم. چرا این اتفاق برای من افتاد؟" کارما اینگونه نیست. کارما فقط یک سیستم حافظه است. بدون این حافظه، هیچ نوع ساختاری وجود ندارد. همه‌ی ساختارها به این دلیل ساخته شده‌اند، و به ویژه ساختارهای زندگی فقط به دلیل وجود حافظه‌ی ذخیره سازی ایمن در هر زندگی، قابل تکرار هستند. بگذارید بگوییم اتفاقی برای من افتاده است که هیچ حافظه‌ای برای آن نداشته‌ام. خوب، جامعه پیرامون شما حافظه دارد، آن موقعیت‌ها اتفاق می‌افتد. جهان حافظه دارد، آن موقعیت ها اتفاق می‌افتد. و هر اقدامی که در اطراف شما انجام میشود بر شما تأثیر میگذارد.
کارمای جمعی ممکن است عواقب بیرونی ویژه‌ای ایجاد کند، اما نحوه‌ی تجربه‌ی زندگی هنوز هم توسط شما تعیین میشود.
در حال حاضر، آلودگی در شهر نیویورک وجود دارد. من هیچ مشکلی ایجاد نکردم، اما سم تنفس میکنم. در اینجا، من دی اکسید کربن - شاید مونوکسید - استنشاق می کنم. من هیچ کارمائی انجام ندادم. من این همه درخت کاشتم. چه میشه کرد؟ وقتی به نیویورک بیایید، باید آن را تنفس کنید. بنابراین، آیا بهایی دارد؟ مطمئناً، اگر مدت طولانی در اینجا بمانم، یک بهایی دارد.
کارمای فردی شما هرچه باشد، یک کارمای جمعی نیز وجود دارد. کارمای شما اساساً تصمیم گیری در مورد چگونگی تجربه شما از جهان است، تصمیم گیری در مورد اینکه کجای دنیا هستید یا چه کاری انجام میدهید نیست. ممکن است شما در یک کاخ متولد شده باشید اما کارما به گونه‌ای باشد که رنج ببرید. ممکن است شما در خیابان به دنیا بیایید اما کارما به گونه‌ای باشد که انسان شادی باشید. کارمای گذشته یک پیامد یا موقعیت بیرونی خاصی ایجاد کرده است که شما نمیتوانید فوراً صد درصد آن را تغییر دهید، باید روی آن کار شود. یک موقعیت شامل بسیاری از موارد است، فقط شامل شما نیست. اما کارما میتواند بلافاصله تغییر کند.
شما میتوانید همین الان کارمای خود را تغییر دهید، این بدان معناست که میتوانید نحوه تجربه زندگی را در حال حاضر تغییر دهید. تنها شما در آن درگیر هستید، بنابراین اگر تمایل داشته باشید میتوانید بلافاصله آن را تغییر دهید. اما حتی اگر من و شما تمایل داشته باشیم ، ممکن است در حال حاضر دنیا تمایلی به تغییر نداشته باشد. بنابراین کارمای جمعی ممکن است پیامدهای بیرونی ویژه‌ای ایجاد کند، اما نحوه تجربه زندگی شما هنوز توسط شما تعیین می شود.
